~*BugüN DeGiL YaRiNSiN SeN*~

Bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif edemeyecegimi biliyorum.
Ulasilmaz oldun hep; dokunmak, hissetmek ve dolu dolu yasamak isterken seni,
Payima düsen her seyi erteledim.
Ama erteleyemedigim bir sey vardi, sana benziyordu.
Su olsan dokundugumda bozulurdun, bozulmayan bir ‘sey’din...

Gidilecek bir yer olsa sonu olurdu, sonu olmayan bir ‘sey’din...
Uykuda görülecek bir rüya olsa uyanirdim, beni rüyamdan uyandirmayacak bir ‘sey’din...
Simsiyah saclarýn olsun istiyorum, ama bahtin degil...
O gün seni gözlerinden, Anafatma’dan, üc ýrmagin birlestigi yerinden öpeyim desem, aklina ýrmaklar gelir.
Düsün ki yilan dagindan asagi iniyoruz ve dünyada sadece iki kisilik türkü kalmýs, onu söylüyoruz.
Öyle bir ‘sey’sin sen...
Seni düsündükce yoruluyorum desem dünyanin en büyük yalani olur.
Yalanim yok...

Bu günden yarina ne kalir bilmem, ama sen kalirsin tipki yatagi degismeyen bir irmak gibi...
Yasadiklarimiz azdi, zamana sigmadik yasamak isterken her seyi.
Bu gün sarki söylüyorsam, o gün sarki degil, sarki gibi seni yasamak isterim.
Halkima benziyordun, bir yanin göc, bir yanin toprak kokuyordu hep.
Gezmedigim yerin kalmadi, bazen yasaklandin bana, bazen suc gibi boynumda tasidim seni.

Yedi telli sazimla bile tam anlatamadim.
Sen bir ucurum gülüydün, ellerimi her uzattigimda bin kirikla geri döndüm.
Yasalarin bile tanimlayamadigi bir ‘sey’din sen.
Haritalara sigmazdin, her ülkede bir baska gülüyordun, uzundun, inceydin, dokundugumda nereli oldugumu seninle hatirlardim.
Bana hep kendimi hatirlatan bir ‘sey’sin sen...
Uzaksin, yakinsin, özlenensin ama bugün degil, yarin gibi bir ‘sey’sin sen...
Bugün her seyi degistirmek icin cabalarken, sen degismeyen olarak duruyorsun karsýmda.
Kabul ediyorum. Dünyaya bu kalsin, ama sen bilme...
Dünyada kac iklim, kac zulüm, kac ölüm var? Bir seni bunlarin karsisina koymak nasildir

  bilmezsin.

Bilme!..

Bugün her ölümle biraz ölürken, seni düþündükçe hayata dönüyorum yeniden.
Gecenin en karanlýk yerindeyim, bir sigara ateþinin aydýnlattýðý kadar ýþýk bile olsan yine de istiyorum seni.
Sadece benim seni anladýðým, kimsenin unutmamak için defterine not düþmediði, ama hayatýmda hep bir dipnot olarak kalan kendi yasaklarým gibi unutmuyorum seni.

Daðlarý delmiyorum, inmek istiyorum oralardan.
Hepiniz gibi aynada saçlarýmý taramak, “günaydýn” der gibi sokaða fýrlamak ve þarký söylemek istiyorum sana.

Adýna aþk diyorlar, gelecek diyorlar... Bana yetmiyor. Her sarkýmda sana bir adim daha yaklasmak istiyorum.
Bir baþka dilden seviyorum, kýrmýzýdan daha uzundur...

Gelincikler gibi bir mevsim deðil, dört iklim, köþe bucak, kim ne derse desin geri dönecek yerim yok, bir kentin ortasýnda
çýðlýk çýðlýða baðýrarak tek baþýna kalsam da yine seviyorum seni.
Bu bir suç duyurusudur, kendimi ihbar ediyorum ....

[Kommentare (0) | Permalink]